“Get A Haircut” is het dwingende advies dat we krijgen op de verzamelplaat met 24 songs van de Nieuw-Zeelandse formatie ‘Max Merritt And The Meteors’, een splinternieuwe uitgave van het Britse retro-platenlabel ‘Rock Star Records’ dat in Europa verdeeld wordt door ‘Vintage Rock In Roots’ en die onder supervisie van Dee Jay Mark Armstrong werd samengesteld. “Get A Haircut” (zie 1e audiovideo) is trouwens ook de titel van de eerste song op deze cd, een liedje dat al in 1959 als eerste single van ‘Max Merritt And The Meteors’ op de platenmarkt is verschenen.

Maxwell James Merritt werd in Christchurch, Nieuw-Zeeland geboren op 30 april 1941 en hij stierf 79 jaar later op 24 september 2020 in Los Angeles aan de gevolgen van een slepende zeldzame auto-immuunziekte die de longen en nieren aantaste. Zijn grootste en meest bekende hit was het in 1975 uitgekomen liedje “Slipping Away”, eigenlijk ook de enige song die ik voorafgaand aan het schrijven van deze recensie van deze singer-songwriter en gitarist kende.

Om onduidelijke redenen staat dit nummer niet op deze plaat, wellicht omdat het na de op het album geëvalueerde periode van 1959 tot 1963 pas een hit is geworden. Omdat we die song zo mooi vinden geven we hem hieronder toch mee op de derde video waar de al wat oudere Max Merritt het nummer “Slipping Away” live samen brengt met de jonge Australische countryzangeres Catherine Britt. Ter info: de tweede hieraan toegevoegde audiovideo is zijn versie van de countryklassieker “Tennessee Waltz” die al in 1946 werd geschreven door Redd Stewart en Pee Wee King en die sindsdien ontelbare keren door allerlei grote artiesten werd gecoverd.

Op twee na zijn de nummers vaak coverversies die gebracht worden door ‘Max Merritt And The Meteors’ terwijl de twee afsluitende tracks door Max Merritt solo op gitaar gespeelde instrumentale versies zijn van het door Mike Cook gecomponeerde “The Slow One” en van het nummer “Cossack” dat voor het eerst in 1961 door “The Barons’ werd gebracht. De bekendste liedjes die hij heeft gecoverd met zijn band zijn “Hallelujah I Love Her So” van Ray Charles, “Sea Cruise” van ‘Huey ‘Piano’ Smith & His Clowns’ uit 1959 en de rocksongs “C’Mon Everybody” en “Weekend” van Eddie Cochran.

De in Nieuw-Zeeland geboren Max Merritt begon zijn lange muzikale carrière in 1958 maar hij verhuisde in 1964 eerst naar Sydney in Australië en in 1977 nog eens naar Nashville, Tennessee. Tijdens die lange loopbaan bracht hij nummers in diverse muziekstijlen zoals soul, R&B en rock’n’roll. Hij wordt algemeen beschouwd als een zeer verdienstelijke pioneer in deze uiteenlopende muziekgenres en hij werd daarvoor in 2008 opgenomen in de ‘ARIA Hall Of Fame’ (‘ARIA’ staat voor ‘Australian Recording Industry Association’) en vlak na zijn overlijden in 2020 werd hij ook nog eens opgenomen in de ‘New Zealand Music Hall Of Fame’.

(valsam)